SON İKİ ADIM

/"Biz alıştık yalana, dolana...

Hiç şaşırmadım sırtımızdan vurana...

Sakın adres sormayın...

Çünkü burası 'yalan' dünya"/ 

 

Yaşam, bir film şeridi gibidir...

Dönmeye başlar ve biter: Son!

Filmin Adı: Yalan Dünya

Oynayanlar: Hayata Küsen İki Genç 

 

/Gerçek Bir Yaşam Hikayesi/ 

5- 6 yaşlarında iki çocuk koşuşturuyor sokakta; biri erkek, biri kız...

Beraber yiyorlar, beraber içiyorlar, aynı okulda okuyorlar... 

Büyüyor, gelişiyorlar... 

Bir aşk başlıyor aralarında! 

 

Üniversite sıraları, mezuniyet ve yaşam mücadelesi...

İkisi de fakir aile çocuğu, evlenecekler ama; ne ile? 

Para yok... 

İş bulmak için koşturuyorlar... 

Kapılar kapanıyor yüzlerine: 

Yok...Yok... Yok...

Sözler veriliyor... 

Bugün - yarın derken; hayalleri yıkılıyor, ümitlerini kaybediyorlar!

"Hallederiz" diyenler kayboluyor ortadan...

Oturuyorlar, seyrediyorlar yalan dünyanın insanlarını uzun uzun... 

Yapmak istediklerini hatırlıyorlar, gözlerini kapayarak... 

Düşten uyanıyorlar bir anda. 

El ele tutuşuyorlar yürüyorlar kararlı adımlarla;

gökyüzüyle birleşen mavi denize doğru... 

Birbirlerine bakıyorlar ve sıkı sıkı kucaklaşıyorlar "Son Veda" gibi...

Tekrar dönüp; 

koşuşturan insanları, çocuklarının elinden tutmuş gezenleri, balık tutanları izliyorlar çaresiz!

İkisininde gözlerinden yaşlar süzülüyor ; elleri birbirine kenetlenmiş vaziyette... 

Son iki adım... 

 

Bağrışan insanlar...

Kayalıklara doğru vuran dalga sesleri...

Ambulans; 

yerde iki gencin cansız bedenleri... 

 

İnceleme yapan polis, gencin üzerinden çıkan mektubu okuyor: 

 

"BİZ ALIŞTIK YALANA, DOLANA

HİÇ ŞAŞIRMADIM SIRTIMIZDAN VURANA...

SAKIN ADRES SORMAYIN!...

ÇÜNKÜ BURASI YALAN DÜNYA"

/S o n/